Verbum

грацыёзнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць грацыёзнага. Артыстычная грацыёзнасць.

грацыёзны, ‑ая, ‑ае.

Поўны грацыі (у 1 знач.); прыгожы ў позах, зграбны. Грацыёзная паходка. Грацыёзная постаць. □ Еўрапейская казуля невялікая, у метр даўжынёй, грацыёзная і быстрая ў сваіх рухах жывёла. Прырода Беларусі. // Стройны па форме, вытанчана прыгожы (пра творы мастацтва). Грацыёзны танец.

гра́цыя, ‑і. ж.

1. Прыгажосць формы, позы, рухаў цела. Ва ўсёй постаці Званцовай было столькі грацыі і хараства, што ад яе цяжка было адвесці вочы. Рамановіч.

2. Шырокі эластычны жаночы пояс, які ахоплівае торс і падтрымлівае грудзі.

3. Уст. паэт. Красуня, прыгажуня. — Быць у Панямоні і не пабачыць вас, трох грацый, панямонскіх красунь, было б злачынствам з нашага боку, — пажартаваў Лабановіч. Колас.

грачанё,

гл. грачаня.

грача́нік ​¹, ‑а, м.

Небяспечны шкоднік зерневых культур; хлебны жук.

грача́нік ​², ‑а, м.

Блін з грэцкай мукі. Коля захапіў з сабою пару самых большых гарачых грачанікаў з кавалкам сала. Якімовіч.

грача́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі грэчку або на якім папярэдняй культурай была грэчка.

грача́нка,

гл. гракі.

грача́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэчкі. Грачаная салома. // Прыгатаваны з зерня грэчкі; грэцкі ​¹. Грачаная мука. Грачаная каша.

грачаня́ і грачанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня грака.

грачнёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і грачаны. З поля даносіліся пахі грачнёвай квецені. Хадкевіч.