Verbum

абязбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Штучна зняць боль (пры хірургічнай аперацыі і пад.). Абязболіць роды. Абязболіць замарожваннем.

абязбо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абязбольваць — абязболіць.

абязбо́львацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абязбольваць.

абязбо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абязболіць.

абязбо́льваючы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад абязбольваць.

2. у знач. прым. Які служыць для абязбольвання. Абязбольваючыя сродкі.

3. Дзеепрысл. цяпер. незак. ад абязбольваць.

абязве́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абязвечыць.

2. у знач. прым. Тое, што і знявечаны (у 2 знач.).

абязве́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абязвечыцца.

абязве́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абязвечыць.

абязве́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Тое, што і знявечыцца.

абязве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Тое, што і знявечыць. Але за якую крыўду Бушмар мог абязвечыць гэтак старога Вінцэнта. Чорны.