абяздо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абяздоліць.
абяззбро́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абяззброіць.
абяззбро́іць, ‑зброю, ‑зброіш, ‑зброіць; зак., каго-што.
1. Адабраць зброю, зрабіць бяззбройным. Арыштаваныя зрабілі смелы налёт на канвой, абяззброілі яго. Лынькоў.
2. перан. Сваімі паводзінамі, учынкамі пазбавіць мажлівасці і жадання пярэчыць, рабіць насуперак. — Я — камуніст і дырэктар школы, — знешне спакойна адказаў Лемяшэвіч, і гэтая спакойнасць яго абяззброіла сакратара, які звычайна ўмеў знайсці выхад з любога, самага цяжкага, становішча. Шамякін.
абяззбро́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абяззбройваць — абяззброіць.
абяззбро́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абяззбройваць.
абяззбро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абяззброіць.
абяззу́бець, ‑бею, ‑бееш, ‑бее; зак.
Разм. Застацца без зубоў, стаць бяззубым.
абязле́сенне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абязлесіць.
2. Стан паводле знач. дзеясл. абязлесець.
абязле́сены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абязлесіць.
абязле́сець, ‑ее; зак.
Страціць лясы, стаць бязлесным.