абязво́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абязволіць.
абязгро́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Застацца без грошай.
абязгро́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.
Пакінуць без грошай.
абязгу́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Пазбавіць здольнасці гучаць.
аб’язджа́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. аб’язджаць — аб’ездзіць.
аб’язджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аб’ехаць (у 1–4 знач.) і да аб’ездзіць.
абяздо́ленасць, ‑і, ж.
Стан абяздоленага. Раскрываючы сацыяльныя прычыны абяздоленасці і цяжкага жыцця народных мас Беларусі, .. [Гурыновіч] заклікае іх да паўстання, да рэвалюцыйнай барацьбы супраць прыгнятальнікаў, памешчыкаў і самадзяржаўя. Ларчанка.
абяздо́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абяздоліць.
2. у знач. прым. Няшчасны, прыгнечаны; пазбаўлены самага неабходнага. Расказваючы гісторыю аднаго з курганоў, Янка Купала малюе вобраз музыкі-гусляра, абаронцы інтарэсаў прыгнечаных і абяздоленых людзей. Шкраба. [Пятрусь:] — Я расказаў табе вельмі не многа з таго, што займала мае думы. Самыя звычайныя рэчы: што ёсць раскоша і беднасць, сіла і бяспраўнасць і што ў той спрадвечная барацьбе класаў ёсць адна найвышэйшая мара: здабыць шчасце для абяздоленага чалавека. Скрыган. / у знач. наз. абяздо́лены, ‑ага, м.; абяздо́леная, ‑ай, ж. Усе сустрэчныя, думалася, пазіраюць на яе [Жарынку], як на няшчасную, абяздоленую. Хадкевіч.
абяздо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Зрабіць няшчасным, пазбавіўшы самага неабходнага. Вайна раз’яднала, абяздоліла сотні тысяч сем’яў. Кулакоўскі.