Verbum

аб’ядна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Злучыцца, утварыць адно цэлае. Аб’яднацца ў кааператыў. □ Тут аб’ядналіся разам усе выгоды: і лес, і луг, і шырокая рака і зараснік. Маўр.

2. Згуртавацца. Аб’яднацца ў барацьбе за мір.

аб’ядна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Утварыць адно цэлае з асобных частак, адзінак. Аб’яднаць два прадпрыемствы ў адно.

2. Згуртаваць, дасягнуць аднадушнасці. Аб’яднаць намаганні для вырашэння важнай навуковай праблемы.

абядне́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і збяднелы. Маёнтак, праўда, быў за часы вайны вельмі запушчаны і абяднелы. Бядуля.

абядне́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. абяднець.

2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абядніць.

абядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і збяднець.

абядні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Тое, што і збядніць.

аб’ядно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аб’ядноўваць — аб’яднаць.

аб’ядно́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да аб’яднацца.

2. Зал. да аб’ядноўваць.

аб’ядно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аб’яднаць.

абядня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абядніць.