абязве́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абязвечыць.
2. у знач. прым. Тое, што і знявечаны (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)