вяці́сты, ‑ая, ‑ае.
З вялікай колькасцю вецця. Вяцістая бяроза.
вя́цічы, ‑аў.
Старажытнае ўсходнеславянскае племя, якое ўвайшло ў склад рускай народнасці.
вячо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Разм. Вячэрняя газета. Рыгор купіў свежую.. вячорку. Гартны.
вячо́ркі, ‑рак; адз. няма.
Зборы вясковай моладзі зімовымі або асеннімі вечарамі для сумеснай работы; забавы. Сходзіліся на вячоркі дзяўчаты з прасніцамі і калаўроткамі, а да іх далучаліся хлопцы. Колас. Сялом вясновым гарманіст Ідзе к дзяўчатам на вячоркі. Хадыка.
вячо́рніца, ‑ы, ж.
Шматгадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных.
вячы́сты, ‑ая, ‑ае.
Паэт. Векавечны; векавы. Як адзінокія вартавыя, стаялі вячыстыя дубы. Хадкевіч. Дзе Вуса цалуецца з хвалямі Лошы, — Нёман вячысты выходзіць у свет. А. Александровіч.
вячэ́ра, ‑ы, ж.
Спажыванне ежы вечарам. Вячэра цягнулася ў гэты вечар доўга. Чорны. // Сама гэта ежа. Маці збірала на стол познюю вячэру. Кулакоўскі.
вячэ́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Спажываць ежу вечарам. Звечарэла. Сям’я вячэраць села. Корбан.
вячэ́рні, ‑яя, ‑яе.
1. Які мае адносіны да вечара (у 1 знач.). // Які бывае вечарам. Вячэрняе неба. □ За полем ізноў быў лес, які тануў у вячэрнім змроку. Колас. // Які працуе, дзейнічае, выходзіць вечарам. Вячэрні факультэт. Вячэрняя газета.
2. Прызначаны для вечара (у 2 знач.). Вячэрняя сукенка, прычоска.
вячэ́рнік, ‑а, м.
Разм. Навучэнец, студэнт навучальных устаноў, якія працуюць вечарам.