ягамо́сць, ‑і, ж. і ‑я, м.
Уст.
1. Форма звароту да каго‑н.; пан, васпан. — Дарогу ж мы знаем Да вас, ягамосці, Да вас будзем ездзіць Мы часта ў госці. Русак.
2. Разм. Пра незнаёмага мужчыну. Неўзабаве Руневіч заўважыў у натоўпе белую варону — дзіўнага ягамосця ў цывільнай нетутэйшай вопратцы. Брыль.
ягдта́ш, ‑а, м.
Паляўнічая сумка для дзічыны. А ў апошні раз [Даніла Сямёнавіч] ягдташ качак прынёс. Аношкін.
[Ням. Jagdtasche.]
я́гель, ‑ю, м.
Кусцісты шэры лішайнік, які служыць асноўным кормам для паўночных аленяў зімой; аленевы мох. Адкопваюць [алені] з-пад снегу капытамі мох-ягель і ядуць яго. Бяганская.
[Саамск. jiegel.]
я́гельнік, ‑у, м.
1. Ягельныя кусцікі, ягельныя расліны. Вытаптаная трава адрастае наступным летам, а высахлы ягельнік адродзіцца толькі праз дзесяць — пятнаццаць гадоў. Гавеман.
2. Месца, парослае ягелем. Па ягельніку ходзяць алені.
я́гельны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ягелю, з’яўляецца ягелем. Ягельныя кусцікі. Ягельныя расліны. // Пакрыты ягелем. Ягельная тундра.
ягне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. ягніцца.
ягні́цца, ‑ніцца; незак.
Нараджаць ягня; каціцца 2.
ягня́ і ягнё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Дзіцяня авечкі. // перан. Разм. Пра ціхага, пакорлівага, нясмелага чалавека. [Шэмет:] — Але ў барацьбе з воўчай ідэалогіяй няможна быць ягнём. Лобан. Голад і яму, Отто, скаваў рукі і ногі. І ён, Отто, пакорлівае ягнё. Бядуля.
ягня́тка, ‑а, н.
Памянш.-ласк. да ягня, ягнё.