Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
авеілмнортуцэ
абвдзйклмнопртўхц-

ха́ніха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Разм. Жонка хана.

ха́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хана, належыць хану. Ханскі тытул. Ханскія землі.

ха́нства, ‑а, н.

1. Званне, тытул хана.

2. Дзяржава, вобласць, якой правіць хан. Казанскае ханства.

ха́нты, нескл.; адз. ханты, м. і ж.

Народ, які жыве ў Ханты-Мансійскай і Ямала-Ненецкай аўтаномных акругах.

ханты́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ханты, які належыць, уласцівы ім. Хантыйская мова.