Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

упы́рснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Увесці шпрыцам вадкасць у вену, пад скуру. Упырснуць камфару.

упы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упырхнуць.

упы́рхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Пырхаючы, уляцець куды‑н. (пра птушак, матылёў). Раптам.. [на балкончык] упырхнула маленькая птушачка з чорнай галоўкай. Даніленка. // перан. Хутка і лёгка ўвайсці, убегчы куды‑н. [Гумоўскі] не паспеў і агледзецца, як.. [Адэля] упырхнула ў хату. Броўка.