Verbum

упра́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упражыць.

упра́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упражваць — упражыць.

упра́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упражыць.

упра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Добра прагрэцца на агні; спражыцца.

упра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Добра прагрэць на агні; спражыць. Упражыць гарох.

упрасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упрасаваць (у 1 знач.).

упрасава́цца, ‑суецца; зак.

Добра ўтрамбавацца пад прэсам (у 1 знач.); добра ўшчыльніцца.

упрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

1. Утрамбаваць прэсам (у 1 знач.); добра ўшчыльніць.

2. Уставіць прасаваннем. Упрасаваць утулку.

упрасі́цца, упрашуся, упросішся, упросіцца; зак.

Разм. Настойліва просячы, дамагчыся чаго‑н. Ноч [хлопцы] .. не спалі ад страху. А раніцай упрасіліся на калгасную машыну і, прыехаўшы ў мястэчка, расказалі.. пра ўсё, што ўбачылі ў былым партызанскім лагеры... Нядзведскі. Па дарозе [сяржант] упрасіўся не паказваць яго ўрачам, а перавязаць самой [Марыі] і сказаць камандзіру роты, што служыць можа. Кулакоўскі.

упрасі́ць, упрашу, упросіш, упросіць; зак., каго.

Настойліва просячы, угаварыць, пераканаць зрабіць што‑н., схіліць да чаго‑н. Нара не хацела ісці дамоў, але старая ўпрасіла яе пагаварыць з людзьмі. Дуброўскі. Колькі каштавала Шурку ўпрасіць Косціка ўзяць яго сёння з сабой у лес, — і вось ён нарэшце ідзе. Брыль.