Verbum

кроваспыня́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для спынення кровацячэння. Кроваспыняльны сродак.

кроватачы́васць, ‑і, ж.

1. Схільнасць да кровацячэння. Кроватачывасць дзяснаў.

2. Тое, што і гемафілія.

кроватачы́вы, ‑ая, ‑ае.

Такі, з якога выдзяляецца, цячэ кроў. Кроватачывая рана.

кроватачы́ць, краваточыць; незак.

Выдзяляць кроў. Саша пачала перавязваць.. [Лялькевіча] і жахнулася: натруджаныя за дзень раны адкрыліся, кроватачылі. Шамякін.

кровацячэ́нне, ‑я, н.

Выцяканне крыві з крывяносных сасудаў; крывацёк. Артэрыяльнае кровацячэнне.

кро́енне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. кроіць (у 1, 2 знач.).

кро́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад кроіць (у 1, 3 знач.).

кро́за, ‑ы; мн. крозы, кроз; ж.

Уст. Летуценне, мара. Ты прыпомні юнацкія прозы, Ты прыпомні далёкія далі. Кляшторны. Я з вершам праходжу жыццёвыя тракты, Я з вершам — і ў крозах, і ў сне... Таўбін.

кро́ільны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для кройкі. Кроільны стол.

кро́іцца, кроіцца; незак.

1. Паддавацца кройцы. Хром лёгка кроіцца.

2. Зал. да кроіць.