Verbum

вуглава́ты, ‑ая, ‑ае.

З выступамі, няроўны. На поўдні з-за небасхілу высунулася чорная вуглаватая хмара. Гамолка. // З востра выступаючымі касцямі. Вуглаватая постаць. □ Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма. Ткачоў. // перан. Няўклюдны, сарамяжлівы. Вуглаваты падлетак. // перан. Рэзкі, грубы. Вуглаваты характар.

вуглавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае форму вугла, сагнуты пад вуглом. Вуглавое злучэнне. Вуглавое жалеза.

2. Які стаіць на вуглу, на перакрыжаванні вуліц. Вуглавы дом.

3. Спец. Які мае адносіны да вымярэння вуглоў. Вуглавы градус. Вуглавое адхіленне.

вугламе́р, ‑а, м.

Прылада ці інструмент для вымярэння вуглоў і вуглавых згібаў дэталей машын і пад.

вугламе́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для вызначэння градуснай велічыні вуглоў. Вугламерны інструмент.

вугле... (а таксама вугля...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «вугаль», напрыклад: вуглездабыча, вуглеабпальванне, вуглякоп.

вуглеабагача́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны для абагачэння каменнага вугалю. Вуглеабагачальная фабрыка.

вуглеачышча́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ачысткі каменнага вугалю.

вуглевадаро́д,

гл. вуглевадароды.

вуглевадаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе вуглевадароды. Вуглевадародныя злучэнні.

вуглевадаро́ды, ‑аў; адз. вуглевадарод, ‑у, М ‑дзе, м.

Арганічныя злучэнні, якія складаюцца з вугляроду і вадароду. Сумесь цвёрдых вуглевадародаў.