тэлефаніза́цыя, ‑і, ж.
Забеспячэнне чаго‑н. тэлефонам, тэлефоннай сувяззю. Тэлефанізацыя сяла,.
тэлефані́раванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. тэлефаніраваць.
тэлефані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Пазваніць (званіць) па тэлефоне. // пра што і з дадан. сказам. Паведаміць (паведамляць) што‑н. па тэлефоне. Тэлефаніраваць пра тэрмін канферэнцыі.
тэлефані́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Работнік тэлефоннай станцыі.
2. Ваенны сувязіст, спецыяліст па пракладцы тэлефоннай лініі. Камандзіры батарэй і гарматных разлікаў пачалі ставіць гарматы, і тэлефаністы пацягнулі тэлефонныя правады. Чорны.
тэлефані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да тэлефаніст (у 1 знач.).
тэлефані́я, ‑і, ж.
Спец. Галіна навукі і тэхнікі, якая вывучае прынцыпы пабудовы сістэм тэлефоннай сувязі, распрацоўвае апаратуру для яе ажыццяўлення і выкарыстання.
тэлефатагра́фія, ‑і, ж.
Фатаграфаванне аб’ектаў з вялікай адлегласці.
тэлефі́льм, ‑а, м.
Фільм, створаны для паказу па тэлебачанні.
тэлефо́н, ‑а, м.
1. Від электрасувязі, які дае магчымасць весці вусную размову паміж абанентамі, аддаленымі адзін ад другога на далёкую адлегласць. Гаварыць па тэлефоне. □ Неяк увечары пазваніў па тэлефоне сын маіх знаёмых Толік і запытаў, ці не магла б я даць яму якую-небудзь цікавую кніжку. Бяганская.
2. Электраакустычны апарат для перадачы І прыёму моўнай інфармацыі. Міжгародні тэлефон. Палявы тэлефон. □ Пятрэнка, а за ім Казімір з Ірынкай, прайшлі ў маленькі дырэктарскі кабінет, дзе на сцяне над сталом вісеў тэлефон. Краўчанка. // Нумар тэлефоннага апарата. Дакладны бяру тэлефон, Дакладны ведаю Адрас. Барадулін.
•••
Тэлефон-аўтамат — тэлефонны апарат з механічнай сістэмай аплаты тэлефонных размоў; таксафон.
Абарваць тэлефон гл. абарваць.
Вісець на тэлефоне гл. вісець.
Сядзець на тэлефоне гл. сядзець.
[Ад грэч. tēle — далёка і phōnē — гук.]
тэлефо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.
Разм. Званіць па тэлефоне. Сяджу і тэлефоню, і прашу: — Дзяўчынка любая, у мяне такое гора — Ці не прынеслі вам маю душу, Якую я згубіў учора? Сербантовіч.