Verbum

кра́тэр, ‑а, м.

Адтуліна на вяршыні вулкана, праз якую вывяргаецца лава. Кратэр Везувія. // Упадзіна, абкружаная кальцавымі валамі, у ландшафце Месяца, Марса.

[Ад грэч. kratēr — вялікая чаша.]

кра́тэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кратэра. Кратэрныя схілы.

краўцо́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кравецкі.

кра́ўчы, ‑ага, м.

Пасада і прыдворны чын у Рускай дзяржаве 15 — пачатку 18 ст. — баярын, які ведаў царскім сталом.

краўчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

1. Спецыяліста па шыццю адзення, пераважна жаночага.

2. Разм. Жонка краўца.

крах, ‑у, м.

Банкруцтва, разарэнне. Крах банка. Біржавы крах. // перан. Правал, поўная няўдача. Пацярпець крах. Крах каланіяльнай сістэмы.

[Ням. Krach.]

краха́ль, ‑я, м.

Вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай тонкай дзюбай.

крахта́нне,

гл. крактанне.

крахтану́ць,

гл. крактануць.

крахта́ць,

гл. крактаць.