Verbum

гіпертані́я, ‑і, ж.

1. Павышэнне крывянога ціску.

2. Разм. Тое, што і гіпертанічная хвароба (гл. хвароба).

[Ад грэч. hypér — звыш і tónos — напружанне.]

гіперто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе гіпертанічнай хваробай.

гіпертрафі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі павялічаны ад гіпертрафіі. Гіпертрафіраванае сэрца. // перан. Празмерны. Гіпертрафіраваны страх.

гіпертрафі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Празмерна павялічыцца (павелічацца) ад гіпертрафіі.

гіпертрафі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпертрафіі.

гіпертрафі́я, ‑і, ж.

Павелічэнне аб’ёму якога‑н. органа ці тканкі цела ў выніку змянення іх функцыі або хваробы. Гіпертрафія мускула. Гіпертрафія сэрца. // перан. Празмернае развіццё чаго‑н. Гіпертрафія чуллівасці.

[Грэч. hypér — звыш і trophē — ежа.]

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

гіпнапе́дыя, ‑і, ж.

Спец. Навучанне ў час натуральнага сну.

[Ад грэч. hýpnos — сон і paidéia — навучанне, выхаванне.]

гіпнатызава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гіпнатызаваць; тое, што і гіпноз (у 2 знач.).

гіпнатызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да гіпнатызаваць.