Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

садаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто займаецца садаводствам.

садаво́дскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і садаводчы.

садаво́дства, ‑а, н.

1. Развядзенне садоў. Займацца садаводствам.

2. Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем садоў; навука аб развядзенні садоў. Курс садаводства.

3. Асобная гаспадарка, занятая развядзеннем садовых культур.

садаво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да садаводства, звязаны з ім.

садакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Дадатковы даклад па пытаннях асноўнага даклада.

садакла́дчык, ‑а, м.

Той, хто выступае з садакладам.

садалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал з класа сілікатаў, сінія разнавіднасці якога з’яўляюцца каштоўнымі камянямі.

садамі́зм, ‑у, м.

Схільнасць да садаміі.

садамі́т, ‑а, М ‑міце, м.

Чалавек, схільны да садаміі.

садамі́я, ‑і, ж.

Разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.