Verbum

вулкані́зм, ‑у, м.

Сукупнасць з’яў, звязаных з рухам магмы.

вулкані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Горная парода вулканічнага паходжання.

вулкані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вулкана, вулканізму. Вулканічны попел. Вулканічныя з’явы.

вулкано́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне вулканалогіі.

вуллёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вулля. Вуллёвах рама.

вульга́рнасць, ‑і, ж.

Пошласць, грубасць.

вульга́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Пошлы, непрыстойны, грубы. Вульгарны танец. Вульгарны выраз.

2. Спрошчаны да крайнасці, да скажэння сэнсу. Вульгарны матэрыялізм. Вульгарны сацыялагізм. □ — Мастацтва не можа цярпець вульгарнай просталінейнасці, — сказаў .. [мастак] прыяцелю і ступіў крок наперад, даючы зразумець, што галоўнае сказана ім. Скрыган.

[Ад лац. vulgaris — агульнанародны.]

вульгарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вульгарызаваць.

вульгарызава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) вульгарным (у 2 знач.).

2. толькі незак. Зал. да вульгарызаваць.

вульгарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Падаць (падаваць) у груба спрошчаным, скажоным выглядзе.