упі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад упіць.
упіха́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. упіхаць — упхнуць (у 1, 2 знач.), упіхнуць.
упіха́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да упіхаць.
упіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да упхнуць (у 1, 2 знач.), упіхнуць, увапхнуць і упхаць, увапхаць.
упі́хванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле дзеясл. упіхваць — упхнуць (у 1, 2 знач.), упіхнуць.
упі́хвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да упіхваць.
упі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да упхнуць (у 1, 2 знач.), упіхнуць, увапхнуць і упхаць, увапхаць.
упіхну́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад упіхнуць.
упіхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Разм. Тое, што і упхнуцца.
упіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і упхнуць. Неяк пад вечар у камеру ўпіхнулі пухлую жанчыну. Мележ. Не цярпелася, кожным днём даражылі: млын ужо гатовенькі, качагарка — з недабудаванай сцяной, каб гэты паравік у сярэдзіну праз яе ўпіхнуць. Ракітны.