Verbum

гімн, ‑а, м.

1. Урачыстая песня, прынятая як сімвал дзяржаўнага або класавага адзінства. Дзяржаўны гімн Савецкага Саюза. «Інтэрнацыянал» — міжнародны пралетарскі гімн, партыйны гімн КПСС і іншых камуністычных партый. □ Вялікае пашырэнне гімны атрымалі ў перыяд французскай буржуазнай рэвалюцыі канца XVIII ст. Выключнай папулярнасцю тады карысталася «Марсельеза» Ружэ дэ Ліля, якую французскі Канвент прызнаў нацыянальным гімнам рэспублікі. А. Макарэвіч.

2. Увогуле хвалебная песня або музычны твор у гонар каго‑, чаго‑н. Гімн жыццю. Гімн чалавеку працы. □ Паэт спяваў гімн свабодзе народа і ўсім палымяным сэрцам сваім заклікаў на бой за яе. Майхровіч.

[Грэч. hýmnos.]

гімназі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Вучань гімназіі.

гімназі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да гімназіст.

гімназі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гімназіста, належыць яму. Гімназісцкая форма. // Уласцівы гімназісту, такі, як у гімназіста. Гімназісцкія паводзіны.

гімназі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гімназіі. Гімназічная форма. Гімназічнае выкладанне.

гімна́зія, ‑і, ж.

У дарэвалюцыйнай Расіі і некаторых зарубежных краінах — агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова. Жаночая гімназія. Класічная гімназія.

[Ад грэч. gymnásion — месца для гімнастычных практыкаванняў.]

гімна́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца гімнастыкай. Выступленне гімнастаў. // Спартсмен, артыст цырка, які займаецца гімнастыкай прафесіянальна. Паветраныя гімнасты.

гімна́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да гімнаст.

гімна́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сістэма фізічных практыкаванняў, якія садзейнічаюць агульнаму развіццю арганізма і ўмацаванню здароўя. Вытворчая гімнастыка. Ранішняя гімнастыка. // Від спорту. Спартыўная гімнастыка. Мастацкая гімнастыка.

[Грэч. gymnastikē.]

гімнасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гімнастыкі, прызначаны для яе. Гімнастычныя практыкаванні. Гімнастычны гарадок.