Verbum

вяро́ўчына, ‑ы, ж.

Разм. Кусок, абрывак вяроўкі. Старая рабочая куртка была падпяразана вяроўчынай. Пестрак.

вярста́, ‑ы, ДМ ‑сце; мн. вёрсты, вёрст; ж.

1. Мера даўжыні, роўная 1,06 км, якой карысталіся да ўвядзення метрычнай сістэмы.

2. Уст. Верставы слуп. Не ідзе, а ляціць паравоз, толькі мільгаюць паабапал пераезды, слупы, паласатыя вёрсты. Лынькоў.

вярста́к, верстака. м.

Тое, што і варштат (у 1 знач.). Дзядзька.. прыладзіў каля зямлянкі нешта накшталт верстака, нарыхтаваў алешыны і пачаў рабіць ночвы. Брыль.

вярста́льшчык, ‑а, м.

Друкарскі рабочы, які займаецца вёрсткай.

вярста́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вярстальшчык.

вярста́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Друкарскі інструмент для ручнога набору.

вярста́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да вярстаць.

вярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Размяшчаць набор у раме па старонках. Вярстаць кнігу, газету.

вярта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вяртацца — вярнуцца ​¹.

вярта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да вярнуцца ​¹.