Verbum

біягеахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да біягеахіміі. Біягеахімічныя працэсы.

біягеахі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае працэсы, што адбываюцца ў біясферы з удзелам жывых арганізмаў.

[Ад грэч. bíos — жыццё, gē — зямля і хімія.]

біягеацэно́з, ‑у, м.

Згуртаванне раслінных, жывёльных і мікраскапічных арганізмаў разам з участкам зямной паверхні, які яны займаюць.

біягене́з, ‑у, м.

Тэорыі, якія адмаўляюць паяўленне жыцця на Зямлі ў выніку ўзнікнення жывых істот з нежывой матэрыі.

[Ад грэч. bíos — жыццё і génesis — паходжанне, узнікненне.]

біягенеты́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: біягенетычны закон — паўтарэнне ў індывідуальным развіцці (антагенезе) арганізма галоўных этапаў гістарычнага развіцця (філагенезу) усяго рада продкаў.

біяге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які падтрымлівае, стымулюе развіццё арганізма, жыцця.

біягідрааку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Біялагічная гідраакустыка, якая вывучае гукі, што ўтвараюцца воднымі арганізмамі.

біяграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да біяграфіі. Біяграфічная літаратура, біяграфічныя звесткі.

біягра́фія, ‑і, ж.

Апісанне жыцця і дзейнасці каго‑н. Біяграфія пісьменніка. □ Калі ж што і чытаў Шалюта сам, дык гэта былі перш за ўсё біяграфіі выдатных людзей. Дуброўскі. // Чыё‑н. жыццё. [Гарлахвацкі Мікіту Сымонавічу:] А вы каму-небудзь расказвалі.. сваю біяграфію? Крапіва. Ад лірычных успамінаў аб .. шчаслівым даваенным жыцці.. [Сярдзюк] пераходзіць да цікавейшых выпадкаў сваёй багатай пагранічнай біяграфіі. Брыль. // перан. Гісторыя якіх‑н. прадметаў і пад. Паселішчы, як і людзі, без біяграфіі не маюць свайго аблічча. Скрыган.

[Ад грэч. bíos — жыццё і graphō — пішу.]

біяда́тчык, ‑а, м.

Прыбор, які прымацоўваецца да цела або ўводзіцца ў цела чалавека, жывёліны і перадае звесткі пра стан арганізма.