Verbum

біядына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Вучэнне аб агульнай жыццядзейнасці арганізма.

[Ад грэч. bíos — жыццё і dynamus — сіла.]

біядынамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да біядынамікі.

біякрэ́м, ‑а, м.

Касметычны крэм, у састаў якога ўваходзяць біястымулятары. Біякрэм для сухой скуры.

біялагі́зм, ‑у, м.

Ненавуковая тэндэнцыя тлумачыць грамадскія з’явы біялагічнымі прычынамі.

біялагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да біялогіі. Біялагічная навука. Біялагічная актыўнасць глебы. Біялагічная каштоўнасць кармоў. // Такі, дзе займаюцца даследаваннямі з галіны біялогіі. Біялагічная станцыя. Біялагічны кабінет.

біяло́гія, ‑і, ж.

Комплекс навук пра жыццё як асобую форму руху матэрыі, што гістарычна ўзнікла з нежывой прыроды. // чаго. Сукупнасць прыродных асаблівасцей жыцця і развіцця раслінных або жывёльных арганізмаў. Біялогія пшаніцы.

[Ад грэч. bíos — жыццё і logos — вучэнне.]

біяма́са, ‑ы, ж.

Колькасць рэчыва жывых арганізмаў на адзінку паверхні сушы і ці аб’ёму вады. Раслінная біямаса.

біяметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да біяметрыі. Біяметрычныя метады.

біяме́трыя, ‑і, ж.

Сукупнасць матэматычных метадаў вывучэння з’яў жыцця.

[Ад грэч. bíos — жыццё і metreō — вымяраю.]

біямеха́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Раздзел біяфізікі, які вывучае развіццё, будову і дзейнасць рухальнага апарату жывёл і чалавека.

[Ад грэч. bíos — жыццё і механіка.]