біяда́тчык, ‑а, м.

Прыбор, які прымацоўваецца да цела або ўводзіцца ў цела чалавека, жывёліны і перадае звесткі пра стан арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)