Verbum

бітко́м, прысл.

У выразе: бітком набіць (набіцца) гл. набіць.

бітл, ‑а, м.

Удзельнік папулярнага ў свой час у Англіі маладзейшага вакальна-інструментальнага ансамбля. // Пра маладога чалавека, які пераймае манеры бітла.

бі́тнік, ‑а, м.

Прадстаўнік пасляваеннага стыхійнага анархічна-бунтарскага руху моладзі (галоўным чынам у ЗША і Вялікабрытаніі), якая выказвае пратэст супраць буржуазнай маралі тым, што парушае нормы супольнага жыцця людзей.

бі́тніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бітнікаў, уласцівы бітнікам.

біто́к,

гл. біткі.

біто́н, ‑а, м.

Бляшаная з накрыўкай пасудзіна для пераносу і захавання малака і іншых вадкасцей. Даяркі ў белых, як у медсясцёр, халатах насілі ў малочную бітоны. Шахавец. Стары.. пайшоў да каморы, дзе хавалася ўсялякае начынне, ботам бразнуўся ў бітон з газай... Мікуліч.

[Ад фр. bidon.]

біту́м,

гл. бітумы.

бітуміно́зны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае ў сабе бітумы. Бітумінозныя пароды. Бітумінозныя сланцы.

біту́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бітумаў, зроблены з бітумаў. Бітумныя матэрыялы. Бітумная масціка. Бітумныя пластыкі. Бітумныя лакі.

біту́мы, ‑аў; адз. бітум, ‑у, м.

Агульная назва цвёрдых, вадкіх і газападобных смалістых рэчываў ці прадуктаў іх перапрацоўкі.

[Ад лац. bitumen — горная смала.]