крану́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад крануць.
крану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак., чаго.
1. Зак. да кранацца.
2. Разм. Зрабіцца псіхічна ненармальным. Крануўся чалавек ад гора.
•••
Крануцца з розуму — страціць розум, звар’яцець. Каб хто пабачыў збоку, то напэўна падумаў бы, што настаўнік крануўся з розуму. Колас.
Лёд крануўся гл. лёд.
крану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.
Зак. да кранаць.
•••
Пальцам не крануць каго — не прычыніць ніякай шкоды каму‑н.
кранштэ́йн, ‑а, м.
1. Выступ у сцяне для падтрымання карніза, балкона і пад.; кансоль (у 1 знач.).
2. Гарызантальная апора для прымацавання дэталі, механізма да вертыкальнай паверхні.
[Ад ням. Kragstein.]
крап, ‑у, м.
1. Дробныя плямкі другога колеру на чым‑н.; крапіны. Белы мармур з чорным крапам.
2. Расфарбоўка ў выглядзе дробных капель (на рубашцы ігральнай карты, абрэзе кнігі і пад.). Кніга з чырвоным крапам.
крапа́к, ‑а, м.
Разм. Пра чалавека моцнага целаскладу. Сюды ж вольным часам заходзіць і царкоўны стараста Грыгор Крэшчык, крапак-старычына гадоў за шэсцьдзесят. Колас. // Пра моцнае дрэва, звычайна пра дуб. Ты бачыў, як шугае бура, А дуб не хіліць галавы, Стаіць крапак сярод суседзяў, Як непахісны вартавы. Прануза.
кра́панне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. крапаць.
крапасны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да крэпасці 1. Крапасная сцяна. Крапасная вежа. Крапасное збудаванне.
кра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падаць дробнымі каплямі (пра дождж). Калі пачаў крапаць дождж, Вася пакрыў жыллё палаткай і скамандаваў дзецям забірацца ў сярэдзіну. Мележ.
2. Пакрываць крапінамі што‑н., наносіць крап. Крапаць чарнілам на паперу.
крапе́ж, ‑пяжу, м., зб.
1. Дэталі (балты, штыфты і пад.) для нерухомага злучэння частак машын і канструкцый.
2. Матэрыял (стойкі, плыты і пад.) для мацавання горных вырабатак. І шахцёр сягоння ў шахце Смела ў забой ідзе: Стойкі нашыя на вахце — Наш крапеж не падвядзе. Панчанка.