Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёіоуыэя’
рс

вёрстка, ✂, ж. (спец.).

  1. гл. вярстаць.

  2. Звярстаны набор, а таксама яго адбітак.

    • Чытаць вёрстку.

|| прым. вёрстачны, ✂.

вёрткі, ✂.

Здольны да хуткіх і спрытных рухаў.

|| наз. вёрткасць, ✂.