Verbum

драбнець, ✂; незак.

1. Станавіцца драбней, дробным па велічыні, памеру.

   • Лес паступова драбнеў.
   • Дождж драбнее.

2. перан. Траціць ранейшую значнасць.

   • Інтарэсы драбнеюць.

|| зак. здрабнець, ✂.

|| наз. драбненне, ✂.

драбніца, ✂, ж.

1. Дробязь, пусцяк, які не мае значэння.

   • Ці варта спрачацца з-за драбніц.

2. Падрабязнасць, дробны факт, дэталь.

   • Карту ён ведаў да драбніц.

драбніцца, ✂; незак.

1. Разломлівацца, разбівацца на дробныя часткі.

   • Косці драбняцца на муку.

2. Раздзяляцца, расчляняцца.

   • Сілы драбняцца.

драбніць, ✂; незак.

1. Разбіваць на дробныя часткі.

   • Д. груз.
   • Д. цэглу.

2. Раздзяляць, чляніць.

   • Д. сілы.

|| зак. здрабніць, ✂.

драбнюткі, ✂.

Надзвычай маленькі, вельмі дробны.

• Пачынаўся д. дожджык.
• Драбнюткае насенне.

драбок, ✂, м.

Крупінка якога-н. цвёрдага рэчыва.

• Д. солі.

драбы, ✂, н. (разм.).

1. Рэбры, косці.

   • У кароў адны д.

2. Унутраная апорная частка чаго-н.; каркас, касцяк.

   • Замест хлява драбы стаяць.

драбяза, ✂, ж., зб.

1. Розныя дробныя рэчы.

   • У скрынцы знаходзілася ўсялякая д.

2. Што-н. неістотнае, не вартае ўвагі.

   • У параўнанні з гэтай падзеяй усё іншае ўяўлялася драбязой.

драбязговы, ✂ (разм.).

1. Які прыдае значэнне дробязям, глупству.

   • Д. характар.
   • Драбязговая натура.

2. Нікчэмны, малазначны.

   • Д. факт.
   • Драбязговыя спрэчкі.

|| наз. драбязговасць, ✂.

драбязіць, ✂; незак. (разм.).

Ісці дробнымі частымі крокамі.

• Ён драбязіў сваімі кароценькімі нагамі.