Verbum

рамантаваць​², ✂; незак. (спец.).

1. Папаўняць табун або статак маладняком.

2. Ліквідаваць разрэджанасць пасеваў, прысад падсадкай новых раслін.

рамантызм, ✂, м.

1. Напрамак у літаратуры і мастацтве канца 18 — першай паловы 19 ст., які выступіў супраць канонаў класіцызму і сцвярджаў неабходнасць стварэння вобразаў ідэальных герояў і пачуццяў, выкарыстоўваючы гістарычныя і народна-паэтычныя тэмы.

2. Мастацкі метад, у якім першаступеннае значэнне адводзіцца суб’ектыўнай пазіцыі мастака ў адносінах да з’яў жыцця і паказу высокага прызначэння чалавека.

3. Настрой думак, светаадчуванне, прасякнутае ідэалізацыяй рэчаіснасці, летуценнай сузіральнасцю (кніжн.).

|| прым. рамантычны, ✂.

рамантык, ✂, м.

1. Прыхільнік і паслядоўнік рамантызму (у 1 і 2 знач.).

2. Чалавек, схільны да рамантызму (у 3 знач.).

3. Чалавек, пранікнуты рамантыкай, высокімі пачуццямі.

рамантыка, ✂, ж.

1. Тое, што змяшчае ідэі і пачуцці, якія эмацыянальна ўзвышаюць чалавека.

   • Р. творчых пошукаў.

2. Незвычайнасць, казачнасць чаго-н., якая выклікае эмацыянальнае, прыўзнятае светаадчуванне.

   • Р. гор.

рамантычны, ✂.

1. гл. рамантызм.

2. Пранікнуты рамантызмам (у 3 знач.).

   • Р. настрой.

|| наз. рамантычнасць, ✂.

раматус, ✂, м. (разм.).

Тое, што і рэўматызм.

рамачнік, ✂, м.

Рамачны вулей.

рамеснік, ✂, м.

1. Чалавек, які займаецца, валодае прафесійным рамяством.

   • Дробны р.

2. перан. Той, хто працуе без творчай думкі, па шаблону.

3. Вучань рамеснага вучылішча (разм.).

|| ж. рамесніца, ✂.

|| прым. рамесніцкі, ✂.

рамесніцкі, ✂.

1. гл. рамеснік.

2. Тое, што і рамесны.

   • Р. промысел.
   • Рамесніцкае вучылішча.

рамесніцтва, ✂, н.

1. Занятак рамяством, саматужнай работай.

2. перан. Работа без творчай ініцыятывы, па шаблону.

   • Мастацтва выключае паняцце рамесніцтва.