Verbum

рагалік, ✂, м.

Маленькая булачка ў выглядзе рога.

раганосец, ✂, м. (разм. жарт.).

Муж, якому здраджвае жонка.

рагатаць, ✂; незак.

Гучна смяяцца.

• Р. да ўпаду.
• Р. да слёз.

|| наз. рагатанне, ✂.

рагатка, ✂, ж.

1. Перашкода на шляху пранікнення куды-н. у выглядзе некалькіх накрыж збітых колаў, аблытаных дротам.

   • Ставіць рагаткі каму-, чаму-н. (перан. ствараць перашкоды для каго-, чаго-н.).

2. Невялікая драўляная развіліна з прывязанай да абодвух яе канцоў гумкай для кідання чаго-н.

   • Страляць з рагаткі.

|| прым. рагатачны, ✂.

рагаток, ✂, м. (разм.).

Кароткі, стрыманы рогат, смех.

• Пачуўся вясёлы, бесклапотны р.

рагатун, ✂, ж. (разм.).

Той, хто любіць смяяцца, рагатаць.

|| ж. рагатуха, ✂.

рагаты, ✂.

1. Які мае рогі ​¹.

   • Буйная рагатая жывёла.

2. Які мае форму рога ​¹.

   • Р. месяц.

3. Пра мужа, якому здраджвае жонка, ашуканы жонкаю (разм. жарт.).

рагаціна, ✂, ж.

Паляўнічая зброя ў выглядзе вострага з абодвух бакоў нажа на доўгім дрэўку.

• Хадзіць з рагацінай на мядзведзя.

рагач, ✂, м.

1. Самец-алень або іншая жывёліна з рагамі ​¹.

2. Вывернуты корань дрэва (разм.).

3. Драўляная саха (уст.).

рагожа, ✂, ж.

Грубая ўпаковачная, плеценая звычайна з лубяных палосак тканіна.

• Пакласці каля дзвярэй кусок рагожы.

|| памянш. рагожка, ✂.

|| прым. рагожны, ✂.

• Рагожная тканіна.