Verbum

дадзяўбці, ✂; зак.

1. Здзяўбці да канца.

   • Куры дадзяўблі зерне.

2. Скончыць дзяўбці, прадзяўбці.

   • Д. дзірку долатам.

|| незак. дадзёўбваць, ✂.

дадолу, прысл.

Данізу, да зямлі.

• Вецер дрэвы гне д.

дадому, прысл.

1. У сваю хату, кватэру; дамоў.

   • Пасля работы прыйшоў д.

2. На радзіму, у родныя мясціны.

   • Прыехаць д. на пабыўку.

3. Заданне вучню для выканання дома.

   • Даць заданне д.

дадраць, ✂; зак. (разм.).

1. Скончыць драць.

   • Д. паперы.

2. Знасіць да дзірак (вопратку, абутак і пад.).

   • Д. боты.

3. Надраць дадаткова.

   • Д. моху.
   • Д. бульбы.

|| незак. дадзіраць, ✂.

дадрукаваць, ✂; зак.

1. Надрукаваць да канца або да якога-н. месца.

   • Д. кнігу.
   • Д. старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова.

   • Д. сто экзэмпляраў тэзісаў.

|| незак. дадрукоўваць, ✂.

|| наз. дадрукоўка, ✂ і дадрукаванне, ✂.

дадубіць, ✂; зак.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца.

• Д. скуру.

|| незак. дадубліваць, ✂.

дадумацца, ✂; зак.

Разважаючы, прыйсці да якога-н. заключэння, вываду.

• Д. да цікавага рашэння.

|| незак. дадумвацца, ✂.

дадурэцца, ✂; зак. (разм.).

Дурэючы, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

дадушы, выкл. (разм.).

Ужыв. як падмацаванне пры запэўніванні каго-н. у чым-н.; па знач. блізкае да слова «далібог».

• Д. гэта праўда.

дадыбаць, ✂; зак. (разм.).

Марудна, з цяжкасцю дайсці да якога-н. месца; давалачыся.