Verbum

гурманства, ✂, н.

Захапленне вытанчанымі стравамі.

гурт, ✂, м.

1. Група людзей, натоўп.

   • Г. вучняў.
   • Ісці гуртам (прысл.).

2. Статак буйной рагатай жывёлы, авечак і пад.

   • На лузе г. авечак.

|| памянш. гурток, ✂.

|| прым. гуртавы, ✂.

гуртам, прысл.

1. Разам, сумесна.

   • Цягнуць г. воз.

2. Натоўпам, шумным зборышчам.

   • Бегчы г.

гуртаўшчык, ✂, м.

Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).

|| прым. гуртаўшчыцкі, ✂.

гуртковец, ✂, м. (разм.).

Удзельнік гуртка (у 2 знач.).

гурткоўшчына, ✂, ж. (неадабр.).

Дзейнасць, абмежаваная вузкімі інтарэсамі якога-н. гуртка, групы людзей.

гурток, ✂, м.

1. гл. гурт.

2. Група людзей з агульнымі інтарэсамі, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці, сумесных заняткаў.

   • Драматычны г.

|| прым. гуртковы, ✂.

гурчаць, ✂; незак.

Раўнамерна, прыглушана гудзець (пра матор, ваду і пад.).

• Пад акном гурчаў трактар.

|| наз. гурчанне, ✂.

гурыя, ✂, ж.

Ва ўсходняй міфалогіі: райская дзева, вечна юная прыгажуня, якая цешыць праведнікаў, што туды трапілі.

гусак, ✂, м.

Самец гусі.