гуртаўшчык назоўнік | мужчынскі род
Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).
|| прыметнік: гуртаўшчыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
гуртаўшчык назоўнік | мужчынскі род
Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).
|| прыметнік: гуртаўшчыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)