гуртаўшчык, ✂, м.

Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).

|| прым. гуртаўшчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)