Verbum

галініцца, ✂; незак.

Пускаць адросткі, абрастаць галінамі.

• Яблынька галініцца.

|| наз. галіненне, ✂.

галіфэ, нескл., н.

Штаны, якія аблягаюць калені і расшыраюцца ўгару.

галіцца, ✂; незак. (разм.).

Квапіцца, імкнуцца завалодаць чым-н.

• Г. на чужое дабро.

галіцызм, ✂, м.

Слова ці выраз, запазычаныя з французскай мовы або пабудаваныя на ўзор французскай мовы.

галіць, ✂; незак.

Зразаць брытвай валасы, брыць.

• Г. бараду.

|| зак. пагаліць, ✂.

|| звар. галіцца, ✂.

|| зак. пагаліцца, ✂.

|| наз. галенне, ✂.

галка​¹, ✂, ж.

Птушка сямейства крумкачовых з шэра-сіня-чорным апярэннем.

|| памянш. галачка, ✂.

|| прым. галчыны, ✂.

галка​², ✂, ж.

Тое, што і галушка (у 1 знач.).

|| памянш. галачка, ✂.

|| прым. галачны, ✂.

галкіпер, ✂, м.

Тое, што і варатар.

|| прым. галкіперскі, ✂.

галлё, ✂ і голле, ✂, н., зб.

Дробнае сучча, сухія галіны дрэў.

• Назбіраць галля (голля).

галодны, ✂.

1. Які адчувае голад, ненакормлены.

   • Г. прысмакаў не пытае (прымаўка).

2. Выкліканы голадам.

   • Галодная смерць.

3. Бедны на прадукты харчавання, неўраджайны.

   • На год два Юр’і, ды абодва дурні: увосень халодны, а вясной галодны (прыказка).

4. Недастатковы для задавальнення патрэбы ў ежы, у сродках жыцця.

   • Г. край.

◊

• На галодны зуб (жывот) (разм.) — будучы галодным.