Verbum

гайда, выкл. у знач. вык. (разм.).

1. Пойдзем, ідзі(це).

   • Г. ў поле.
   • Г. ў лес па ягады.

2. Ужыв. для абазначэння хуткага адыходу, ад’езду куды-н.

   • Садзіся ў машыну і г. ў вёску.

гайдамак, ✂, м.

1. У 17 і 18 ст.: украінскі казак, удзельнік народна-вызваленчай барацьбы супраць польскіх памешчыкаў.

2. Салдат нацыяналістычных атрадаў у час грамадзянскай вайны на Украіне ў 1918—20 гг.

|| прым. гайдамацкі, ✂.

гайданка, ✂, ж.

Няроўны, хістальны рух самалёта, вагальны ход судна і пад.

гайдацца, ✂ і гойдацца, ✂, незак.

Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.

• Г. на хвалях.

|| аднакр. гайдануцца, ✂.

гайдаць, ✂ і гойдаць, ✂, незак.

Рытмічна хістаць з боку ў бок або зверху ўніз.

• Лодку гайдала (безас.).

|| аднакр. гайдануць, ✂.

|| наз. гайданне, ✂ і гойданне, ✂.

гайдук, ✂, м.

1. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі ў эпоху турэцкага ўладарніцтва.

2. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права.

   • Панскі г.

|| прым. гайдучны, ✂.

гайка, ✂, ж.

Дэталь з адтулінай, што мае вінтавую разьбу, для накручвання на што-н.

◊

• Аслаблі гайкі ў каго (разм. іран.) — пра таго, хто не мае волі, не здолен дзейнічаць.

• Падкруціць (закруціць) гайку (гайкі) (разм.) — строга патрабаваць.

|| прым. гаечны, ✂.

• Гаечная разьба.
• Г. ключ (для закручвання гаек).

гаймараў:

• гаймарава поласць — поласць, што знаходзіцца у верхняй сківіцы чалавека, па два бакі носа.

гаймарыт, ✂, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці.

|| прым. гаймарытны, ✂.

гайня, ✂, ж. (абл.).

Зграя.

• Г. ваўкоў.