гайдук, ✂, м.

  1. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі ў эпоху турэцкага ўладарніцтва.

  2. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права.

    • Панскі г.

|| прым. гайдучны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)