гайка, , ж.

Дэталь з адтулінай, што мае вінтавую разьбу, для накручвання на што-н.

  • Аслаблі гайкі ў каго (разм. іран.) — пра таго, хто не мае волі, не здолен дзейнічаць.

  • Падкруціць (закруціць) гайку (гайкі) (разм.) — строга патрабаваць.

|| прым. гаечны, .

  • Гаечная разьба.
  • Г. ключ (для закручвання гаек).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)