Verbum

фальц, ✂, м. (спец.).

1. Месца згібу аддрукаванага аркуша пры фальцаванні.

2. Згіб на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

3. Тое, што і паз.

фальцаваць, ✂; незак. (спец.).

1. Згінаць (аддрукаваны аркуш) пэўным чынам.

   • Ф. кнігу.

2. Згінаючы і заціскаючы канцы, злучаць (металічныя лісты).

|| зак. сфальцаваць, ✂.

|| наз. фальцаванне, ✂ і фальцоўка, ✂.

|| прым. фальцовачны, ✂ і фальцавальны, ✂.

• Фальцовачнае шво.
• Фальцавальны цэх.

фальцоўшчык, ✂, м.

Рабочы, які займаецца фальцоўкай.

|| ж. фальцоўшчыца, ✂.

фальцэт, ✂, м.

Пра спеў: вельмі высокі гук голасу, які патрабуе асобага прыёму выканання, а таксама сама такая манера спеву.

|| прым. фальцэтны, ✂.

фальш, ✂, м.

1. Падман, ашуканства, а таксама падробка.

   • Купіла не залатую рэч, а ф.

2. Адсутнасць натуральнасці, няшчырасць, неадпаведнасць праўдзе.

   • У гутарцы чуўся ф.
   • Штучнасць і ф. рамана (неадпаведнасць мастацкай праўдзе).

3. Пра спеў: недакладнасць у выкананні, скажэнне.

4. Падман, ашуканства.

   • Ф. у гульні ў карты.

фальшываманетчык, ✂, м.

Чалавек, які займаецца вырабам фальшывых грошай.

|| ж. фальшываманетчыца, ✂.

фальшывіць, ✂; незак.

1. Паводзіць сябе фальшыва, няшчыра, прытварацца.

2. Пець не ў тон, утвараць фальшывыя гукі.

|| зак. сфальшывіць, ✂.

фальшывы, ✂.

1. Які мае ў сабе фальш, уводзіць у зман; несапраўдны, падроблены.

   • Фальшывая даведка.

2. Які не адпавядае сапраўднасці, ісціне; памылковы, няверны.

   • Фальшывая нота (не ў тон).

3. Прытворны, няшчыры, крывадушны.

   • Фальшывае спачуванне.
   • Фальшывыя людзі (з прытворнымі, няшчырымі паводзінамі).

|| наз. фальшывасць, ✂.

фальшыўка, ✂, ж. (разм.).

Фальшывы дакумент.

фамілія, ✂, ж.

1. Род, шэраг пакаленняў, якія маюць аднаго продка.

   • Радавітая ф.

2. Сям’я, члены сям’і (уст.).

|| прым. фамільны, ✂.

• Ф. дом Міцкевічаў.