Verbum

раздзявальны, ✂.

Прызначаны для раздзявання.

• Р. пакой.
• Прасторная раздзявальная (наз.).

раздзявальня, ✂ і раздзявалка, ✂, ж.

Тое, што гардэроб (у 2 знач.).

раздзяліцца, ✂; зак.

1. гл. дзяліцца.

2. перан. Разысціся ў чым-н., выявіць розніцу, не супасці.

   • Думкі раздзяліліся.

|| незак. раздзяляцца, ✂.

раздзяліць, ✂; зак.

1. гл. дзяліць.

2. Далучыцца да каго-н., выказаць сваё адзінадушша аднадушша з кім-н.

   • Р. сваю радасць з сябрамі.

|| незак. раздзяляць, ✂.

раздзяляльны, ✂.

1. Які дзеліць што-н., абазначае раздзел, раздзяленне.

   • Раздзяляльная рыса.

2. У граматыцы і логіцы: які выражае выбар паміж дзвюма або больш думкамі, магчымасцямі.

   • Раздзяляльныя адносіны.

раздзяляцца, ✂; незак.

1. гл. раздзяліцца.

2. Тое, што і дзяліцца (у 2 знач.).

|| наз. раздзяленне, ✂.

раздзяўбаць, ✂; зак.

Тое, што і раздзяўбці.

|| незак. раздзёўбваць, ✂.

раздзяўбці, ✂; зак.

1. Дзеўбучы, з’есці, расцягнуць.

   • Р. мешанку.

2. Дзеўбучы, пашкодзіць, разбіць на часткі.

|| незак. раздзёўбваць, ✂.

разднець, ✂; безас.; зак.

Пра наступленне дзённага святла.

• Ужо разднела.

раздобрыцца, ✂; зак. (разм.).

Праявіць дабрату, шчодрасць.

• Раней ганяў птушак, а то раздобрыўся і насыпаў прыгаршчы ім.

|| незак. раздобрывацца, ✂.