Verbum

чырванапёры, ✂.

З чырвоным апярэннем (пра птушак), з чырвонымі плаўнікамі (пра рыб).

чырванаскуры, ✂.

1. З чырвонай або чырванаватай скурай.

   • Ч. твар.

2. З цёмна-жоўтай, чырванаватай афарбоўкай скуры (пра індзейцаў Амерыкі).

чырванасцяжны, ✂.

Узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга.

• Ч. ансамбль.

чырванатвары, ✂.

З чырвоным тварам.

• Ч. лейтэнант.

чырванафлоцец, ✂, м.

Воінскае званне радавога саставу Ваенна-Марскіх сіл СССР (з 1935 да 1946 гг., калі яно было заменена званнем «матрос»).

|| прым. чырванафлоцкі, ✂.

чырванашчокі, ✂.

З чырвонымі, румянымі шчокамі.

• Ч. хлопчык.

|| наз. чырванашчокасць, ✂.

чырванець, ✂; незак.

1. Станавіцца, рабіцца чырвоным.

   • На захадзе пачынала ч. неба.

2. Пакрывацца румянцам. станавіцца чырвоным ад прыліву крыві.

   • Ч. ад злосці.

3. перан. Саромецца.

   • Гаворыць няпраўду і не чырванее.

4. Вылучацца сваім чырвоным колерам, віднецца (пра што-н. чырвонае).

|| зак. счырванець, ✂ і пачырванець, ✂.

чырваніцца, ✂; незак.

1. Афарбоўвацца ў чырвоны колер.

2. Вылучацца сваім чырвоным колерам.

чырваніць, ✂; незак.

1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны колер каму-, чаму-н.

   • Узыходзіла сонца і чырваніла неба.

2. Фарбаваць у чырвоны колер.

чырвань, ✂, ж.

1. гл. чырвоны.

2. Чырвоная пляма, пачырваненне ад прыліву крыві, запалення.

3. Румянец.

   • Твар наліўся чырванню.