Verbum

шынка, ✂, ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання.

• Вяпровая ш.

|| прым. шыначны, ✂.

шынкар, ✂, м. (уст.).

Уладальнік шынка.

|| ж. шынкарка, ✂.

|| прым. шынкарскі, ✂.

шынок, ✂, м. (уст.).

Невялікі пітны дом, месца продажу спіртных напіткаў.

|| прым. шынковы, ✂.

шыншыла, ✂, ж.

Падобная з выгляду на вавёрку жывёліна з атрада грызуноў з каштоўным мяккім, густым і доўгім футрам.

|| прым. шыншылавы, ✂.

шыньён, ✂, м.

Жаночая прычоска з накладнымі кудзерамі з натуральных або штучных валасоў, а таксама самі такія валасы.

|| прым. шыньёнавы, ✂.

шып​¹, ✂, м.

1. Востраканцовы выступ, нарасць на целе некаторых жывёл.

2. Невялікі выступ на чым-н.

   • Чаравікі з шыпамі.
   • Склеіць што-н. на шыпах (устаўляючы шыпы ў пазы).

|| прым. шыпавы, ✂.

шып​², ✂, м.

Буйная прамысловая рыба сямейства асятровых.

шыпець, ✂; незак.

1. Утвараць глухія гукі, якія нагадваюць доўгі гук «ш».

   • Гадзюка шыпіць.
   • Шыпеў газавы струмень.

2. перан. Гаварыць здушаным ад злосці голасам (разм.).

3. перан. Вымаўляць доўгі гук «ш», патрабуючы цішыні.

|| наз. шыпенне, ✂ і шып, ✂.

шыпоўкі, ✂, ж.

Спартыўны абутак з шыпамі 1 (у 1 знач.) на падэшвах.

шыпулька, ✂, ж.

Іголка хваёвай расліны.

|| прым. шыпулечны, ✂ і шыпулькавы, ✂.