Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

шыварат, , м. (разм.).

Каўнер.

  • Узяць за ш.

  • Шыварат-навыварат (разм.) — не так, як трэба, наадварот.

шывок, , м.

Частка шва паміж двума праколамі іголкі.

  • Дробныя шыўкі.

|| прым. шыўковы, .

шыдэлак, , м. (разм.).

Кручок для вязання.

шызакрылы, .

Які мае шызыя крылы.

  • Шызакрылая чайка.

шызафрэнік, , м.

Хворы на шызафрэнію.

|| ж. шызафрэнічка, .

шызафрэнія, , ж.

Цяжкае псіхічнае захворванне, якое характарызуецца парушэннем звязанасці псіхічных працэсаў і зніжэннем псіхічнай дзейнасці.

|| прым. шызафрэнічны, .

шыза-...

Першая частка складаных слоў са знач. шызы, з шызым адценнем, напр. шыза-блакітны, шыза-зялёны,шыза-чорны, шыза-шэры.

шызы, .

Цёмна-шэры з сіняватым адлівам.

  • Шызыя хмары.

|| наз. шызасць, .

шыйка, , ж.

  1. гл. шыя.

  2. Вузкая частка чаго-н.

    • Ш. пазванка.
    • Ш. касы.
    • Ш. збана.
  3. У рачных ракаў: хваставая частка цела.

|| прым. шыечны, .

шык, , м.

  1. Паказная раскоша, форс, элегантнасць.

    • Апранацца з шыкам.
    • Прайсці з шыкам (з жаданнем зрабіць уражанне на людзей).
  2. вык. Задавальняе у вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым (разм.).

    • Уборы — ш.