Verbum

хлусня, ✂, ж.

Мана, няпраўда, наўмыснае скажэнне фактаў.

хлынуць, ✂; зак.

1. Паліцца з сілай, патокам.

   • Хлынула вада.
   • Кроў хлынула з носа.

2. Імкліва накіравацца куды-н. вялікай масай.

   • Людзі хлынулі ў адчыненыя дзверы.

3. перан. З’явіцца ў вялікай колькасці.

   • У майстэрню хлынулі заказы.

хлыст​¹, ✂, м.

1. Спілаванае дрэва з верхавінай, ачышчанае ад сукоў (спец.).

2. Тонкі, гнуткі дубец, пруцік.

|| памянш. хлысцік, ✂.

|| прым. хлыстовы, ✂.

хлыст​², ✂, м.

Паслядоўнік хлыстоўства.

|| ж. хлыстоўка, ✂.

хлыст​³, ✂, м.

Тое, што і хлюст.

хлыстаць, ✂; незак.

Тое, што і хвастаць.

|| аднакр. хлыснуць, ✂.

|| наз. хлыстанне, ✂.

хлыстоўства, ✂, н.

Адзін з напрамкаў сектанцтва, так званыя духоўныя хрысціяне.

|| прым. хлыстоўскі, ✂.

хлыстоўшчына, ✂, ж.

Тое, што і хлыстоўства.

хлюпат, ✂, м. (разм.).

Гукі, якія ўтвараюцца пры пераліванні, хлюпанні вады.

хлюпацца, ✂; незак. (разм.).

Плюхацца (у гразі, вадзе).

|| наз. хлюпанне, ✂.