Verbum

хмызняк, ✂ і хмыз, ✂, м.

Кусты, зараснік.

• Каля рэчкі быў густы х.

|| прым. хмызняковы, ✂.

хмыкаць, ✂; незак. (разм.).

Вымаўляць «хм» або «гм», выказваючы здзіўленне, іронію, сумненне, злосць.

• Чаго ты хмыкаеш?

|| аднакр. хмыкнуць, ✂.

|| наз. хмыканне, ✂.

хмыліцца, ✂; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

   • Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмыліцца, ✂.

хмялець, ✂; незак.

Станавіцца п’яным, п’янець.

|| зак. захмялець, ✂.

хна, ✂, ж.

Расліна, з якой атрымліваюць жоўта-чырвоную фарбу, а таксама сама гэта фарба.

• Х. ўжываецца для фарбавання валасоў.

хны:

• хоць бы хны, у знач. вык. (разм.) — ніколькі не хвалюе, не турбуе каго-н.

• Яго папярэджваюць, а ён злуч. уступальны. бы хны.

хныкаць, ✂; незак. (разм.).

1. Жаласна плакаць, утвараючы ныючыя гукі.

2. перан. Скардзіцца, наракаць на што-н.

|| наз. хныканне, ✂.

хобат, ✂, м.

1. У слана: нос у выглядзе доўгага трубападобнага адростка.

2. Падоўжаны нос у тапіраў, хахуль, кратоў (спец.).

3. Выцягнуты прыдатак у пярэдняй частцы цела некаторых беспазваночных і насякомых, якая служыць для хапання здабычы і абароны (спец.).

4. Частка механізмаў, машын, якая па форме нагадвае хобат жывёлы (спец.).

5. Задняя падоўжаная частка лафета артылерыйскай гарматы або задняя частка станка кулямёта (спец.).

|| прым. хобатны, ✂.

хобі, нескл., н.

Захапленне чым-н., любімы занятак у вольны час.

• Яго х. — збіранне марак.

хованка, ✂, ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго-, чаго-н.

2. Скрытае, патайное месца для захоўвання чаго-н.

3. мн. Дзіцячая гульня, у якой адзін шукае астатніх удзельнікаў гульні, якія схаваліся.