Verbum

халтуршчык, ✂, м. (разм.).

1. Той, хто займаецца халтурай (у 1 знач.).

2. Той, хто робіць што-н. нядобрасумленна, неахайна.

|| ж. халтуршчыца, ✂.

|| прым. халтуршчыцкі, ✂.

халтурыць, ✂; незак. (разм.).

1. Займацца якой-н. работай звыш асноўнай для пабочнага, звычайна лёгкага заробку.

2. Нядобрасумленна адносіцца да працы, неахайна выконваць работу.

халуй, ✂, м.

1. У буржуазна-дваранскім грамадстве: слуга, лакей (уст.).

2. перан. Падхалім (пагард.).

|| прым. халуйскі, ✂.

• Халуйская паслужлівасць.

халуйства, ✂, н. (пагард.).

Паводзіны халуя; падхалімства.

халуйстваваць, ✂; незак. (пагард.).

Весці сябе па-халуйску, падхалімнічаць.

халупа, ✂, ж.

Невялікая бедная хата.

• Жыць у халупе.

халцэдон, ✂, м.

Мінерал, разнавіднасць кварцу.

|| прым. халцэдонавы, ✂.

халэмус, нескл., м., у знач. вык., ✂ (разм. жарт.).

Тое, што і хана.

халява, ✂, ж.

1. Частка бота, якая закрывае нагу ад ступні да калена.

   • Прышыць новыя перады да халяў.

2. На халяву (разм. груб.) —

   • 1) хітруючы, нічога не робячы (жыць, пражыць і пад.); на дурніцу.

     • Пражыць жыццё на халяву;

   • 2) бясплатна, дарэмна, нічога не плацячы (рабіць што-н., выпіваць).

     • Напіцца на халяву.

хам, ✂, м. (пагард. лаянк.).

Грубы, нахабны чалавек.

|| ж. хамка, ✂.