Verbum

хамуцік, ✂, м.

1. гл. хамут.

2. Заціскачка ў металарэзным станку, якая перадае вырабу вярчэнне ад патрона (спец.).

хамуціна, ✂, ж. (спец.).

Мяккі лямцавы валік, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб не націралі шыю каню.

хамяк, ✂, м.

Грызун сямейства мышыных, шкоднік палявых і агародных культур.

|| прым. хамячыны, ✂.

хан, ✂, м.

Тытул манарха, феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. ханскі, ✂.

хана, нескл., ж., у знач. вык., ✂ (разм. жарт.)

Канец, смерць.

• Цяпер яму х.!

хандра, ✂, ж.

Маркотны, сумны настрой, туга.

хандрыць, ✂; незак.

Знаходзіцца ў стане хандры; сумаваць, тужыць.

• Х. ад адзіноты.

ханжа, ✂, м.; ✂, ж..

Прытворна набожны або прытворна дабрадушны чалавек, крывадушнік.

ханжаскі, ✂.

Уласцівы ханжы; крывадушны.

• Ханжаскія паводзіны.

ханжаства, ✂, н.

Паводзіны, уласцівыя ханжы; крывадушнасць.