Verbum

няўжо, часц.

Ужыв. ў пытальных сказах у знач. хіба? ці магчыма н. ён згадзіўся н. гэта праўда?

няўжыўчывы, ✂.

Які дрэнна ладзіць з іншымі людзьмі.

• Н. чалавек.
• Н. характар.

|| наз. няўжыўчывасць, ✂.

няўзброены, ✂.

Які не мае пры сабе зброі.

◊

• Няўзброеным вокам (відаць) —

1. без дапамогі аптычных прыбораў;
2. лёгка і адразу (пра відавочнае, зусім зразумелае).

няўзгоднены, ✂.

1. Пазбаўлены ўзгодненасці, адзінства.

   • Няўзгодненыя дзеянні.

2. Які не ўзгаднілі або не паспелі ўзгадніць з кім-н.

   • Н. план.

|| наз. няўзгодненасць, ✂.

няўзнак, прысл.

1. Непрыкметна.

   • Смяяцца н.

2. Выпадкова, ненаўмысна.

   • Сустрэліся н.

няўклюда, ✂, ж. (разм.).

1. Той (тая), хто мае нязграбную фігуру, пазбаўлены спрыту ў рухах.

2. Неахайны чалавек, мурза.

   • Н. бачны здалёк.

няўклюдны, ✂.

1. Пазбаўлены зграбнасці, лоўкасці ў рухах; непаваротлівы.

   • Н. мядзведзь.

2. перан. Дрэнна, недастаткова апрацаваны; няскладны.

   • Няўклюдныя выразы.

|| наз. няўклюднасць, ✂.

няўладжаны, ✂.

Не забяспечаны ўсім неабходным.

• Н. быт.

|| наз. няўладжанасць, ✂.

няўлоўны, ✂.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе-н.

   • Ваш намеснік н.

2. Ледзь прыкметны.

   • Н. рух.
   • Н. пах сена.

|| наз. няўлоўнасць, ✂.

няўмека, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Няўмелы, няздатны да чаго-н. чалавек.

• І н. спячэ, як з засека цячэ (прыказка).