Verbum

рэчаіснасць, ✂, ж.

1. гл. рэчаісны.

2. Аб’ектыўны свет з усёй мнагастайнасцю яго сувязей, быццё, навакольнае асяроддзе, становішча.

   • Літаратура адлюстроўвае р.

рэчаісны, ✂.

Які сапраўды існуе, рэальны.

• Р. факт.

|| наз. рэчаіснасць, ✂.

рэчка, ✂, ж.

Невялікая рака.

|| ласк. рэчачка, ✂ і рэчанька, ✂.

|| прым. рачны, ✂.

рэчыва, ✂, н.

Від матэрыі; тое, з чаго складаецца фізічнае цела.

• Арганічныя рэчывы.
• Выбуховыя рэчывы.

рэчытатыў, ✂, м. (спец.).

Напеўная размова ў вакальна-музычным творы.

• Чытаць рэчытатывам (нараспеў).

|| прым. рэчытатыўны, ✂.

рэчыўны, ✂.

Які складаецца з рэчыва, матэрыяльны.

• Р. свет.

○

• Рэчыўныя назоўнікі — у граматыцы: назоўнікі, якія называюць аднародную масу, рэчыва (напр., малако, жвір, тытунь).

|| наз. рэчыўнасць, ✂.

рэчышча, ✂, н.

1. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ вадзяная плынь.

   • Р. ракі.

2. перан. Напрамак, шлях развіцця чаго-н.

   • Накіраваць гаворку ў патрэбнае р.
   • У рэчышчы рамантычных традыцый.

рэшата, ✂, н.

1. Рэч хатняга ўжытку — нацягнутая на шырокі абруч густая сетка для прасейвання мукі і інш.

   • Прасеяць муку на р.
   • У рэшаце ваду насіць (перан. займацца чым-н. бескарысным, пустой справай; разм.).
   • Галава як р. ў каго-н. (пра таго, хто ўсё забывае, у каго дрэнная памяць; разм.).

2. Прасейвальнае прыстасаванне ў зернеачышчальных, сартавальных і інш. машынах.

   • Рашоты ў камбайне.

◊

• Цуды ў рэшаце (разм. жарт.) — пра што-н. незвычайнае або незразумелае.

|| прым. рашотны, ✂.

рэшка, ✂, ж. (разм.).

Бок манеты, адваротны гербаваму малюнку.

рэшта, ✂, ж.

1. Частка чаго-н., якая засталася нявыкарыстанай, астача, астатак.

2. Частка якога-н. адрэзка часу ці адлегласці, якая засталася нявыкарыстанай ці непераадоленай.

   • Р. дня.
   • Р. дарогі.

3. Здача.

   • Атрымаць рэшту.
   • Р. з рубля.

У рэшце рэшт —

• 1) у канчатковым выніку.
  • Доўга ўтлумачвалі, у рэшце рэшт зразумеў;
• 2) пабочн. сл., тое, што і нарэшце (у 2 і 3 знач.).