Verbum

рэцыдывіст, ✂, м.

Злачынец, які адбыў пакаранне і зноў зрабіў злачынства (злачынствы).

• Злодзей-р.

|| ж. рэцыдывістка, ✂.

|| прым. рэцыдывісцкі, ✂.

рэцыдыў, ✂, м. (кніжн.).

1. Зварот хваробы пасля таго, калі здавалася б, што яна ўжо прайшла.

   • Р. рэўматызму.

2. Паўторнае праяўленне чаго-н. (адмоўнага).

   • Р. страху.
   • Р. крадзяжу.

|| прым. рэцыдыўны, ✂.

рэцэнзаваць, ✂; незак.

Пісаць рэцэнзію на што-н.

• Р. манаграфію.

|| зак. прарэцэнзаваць, ✂ і адрэцэнзаваць, ✂.

рэцэнзент, ✂, м.

Аўтар рэцэнзіі.

|| ж. рэцэнзентка, ✂.

|| прым. рэцэнзенцкі, ✂.

рэцэнзія, ✂, ж.

Крытычны водзыў пра што-н. напісанае, створанае, пра спектакль, фільм і пад.

• Р. на паэтычны зборнік.
• Аддаць манаграфію на рэцэнзію.
• Станоўчая р.

|| прым. рэцэнзійны, ✂.

рэцэпт, ✂, м.

1. Прадпісанне ўрача аб саставе лякарства, яго прыгатаванні і спосабе прымянення.

   • Выпісаць р. на парашкі.
   • Водпуск лякарстваў па рэцэптах.
   • Р. на акуляры.

2. Спосаб прыгатавання чаго-н.

   • Кулінарныя рэцэпты.
   • Р. варкі грыбоў.

3. перан. Настаўленне, парада, як дзейнічаць у тым ці іншым выпадку.

   • Цяжка даць р. на ўсе выпадкі жыцця.

|| прым. рэцэптавы, ✂, рэцэптны, ✂ і рэцэптурны, ✂.

• Рэцэптавы або рэцэптны бланк.
• Рэцэптурны аддзел (у аптэцы).

рэцэптары, ✂, м. (спец.).

У арганізме жывёл і чалавека: спецыяльныя адчувальныя ўтварэнні, якія ўспрымаюць раздражненні з навакольнага і ўнутранага асяроддзя і ператвараюць іх у нервовыя імпульсы, што перадаюцца ў цэнтральную нервовую сістэму.

рэцэптура, ✂, ж. (спец.).

1. Раздзел фармацыі, які займаецца правіламі выпісвання рэцэптаў.

2. Спосаб прыгатавання лекавых рэчываў, якіх-н. сумесей.

|| прым. рэцэптурны, ✂.

рэч, ✂, ж.

1. Асобны прадмет, выраб.

   • Антыкварная р.

2. Тое, што належыць да асабістай рухомай маёмасці.

   • Чамадан з рэчамі.
   • Цёплыя рэчы.

3. Пра творы навукі, мастацтва.

   • Ён напісаў цудоўную р.
   • Слабая р.

4. Нешта, нейкая з’ява, абставіны.

   • Складаная р. жыццё.
   • Дзіўная р.! (вокліч, які паказвае на моцнае ўражанне).
   • Называць рэчы сваімі імёнамі (гаварыць прама, не хаваючы ісціны).

|| прым. рэчавы, ✂.

• Р. мяшок.
• Р. доказ.
• Рэчавае права (маёмаснае права валодання рэчамі).
• Рэчавая хвароба (цяга да набывання рэчаў у 2 знач., набывальніцтва, рэчавізм).

рэчавізм, ✂, м. (неадабр.).

Цяга да рэчаў (у 2 знач.), да матэрыяльных каштоўнасцей на шкоду каштоўнасцям духоўным, набывальніцтва.