Verbum

нядобрасумленны, ✂.

1. Які абыякава, без старання выконвае свае абавязкі.

   • Н. працаўнік.

2. Заснаваны на нядбайстве, на несумленных адносінах да чаго-н.

   • Н. ўчынак.

3. Выкананы без шчырасці і старання.

   • Нядобрасумленная работа.

|| наз. нядобрасумленнасць, ✂.

нядобры, ✂.

1. Які непрыязна настроены да людзей, злосны.

   • Н. чалавек.
   • Нядобрая ўсмешка.

2. Непрыемны, кепскі.

   • Нядобрыя весці.
   • Пачуць сэрцам нядобрае (наз.).

3. Дрэнны, заганны ў маральным плане.

   • Нядобрая рыса характару.

4. Варты дрэннай ацэнкі; не такі, якім павінен быць.

   • Н. тавар.

нядоімка, ✂, ж. (уст.).

Частка падатку, збору, не ўнесеная плацельшчыкам у тэрмін.

• Плаціць нядоімку.

|| прым. нядоімкавы, ✂.

нядошлы, ✂ (разм.).

Слабы, худы.

• Н. конь.

|| наз. нядошласць, ✂.

нядужаць, ✂; незак.

Недамагаць, хварэць.

нядужы, ✂.

Слабы фізічна; хваравіты.

• Н. дзядок сядзеў на прызбе.

|| наз. нядужасць, ✂.

нядужыцца, ✂; безас.; незак.

Нездаровіцца.

• Апошнія гады старому нядужылася.

няёмкі, ✂.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

   • Няёмкая поза.
   • Н. шлем.
   • Няёмка (безас. у знач. вык.) сядзець.

2. перан. Непрыемны, цяжкі.

   • Трапіць у няёмкае становішча.

3. перан. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай.

   • П’яны не саромеўся і дазваляў сабе няёмкія выразы.

|| наз. няёмкасць, ✂.

нязбытны, ✂.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

   • Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

   • Н. сум.
   • Нязбытная туга.

|| наз. нязбытнасць, ✂.

нязваны, ✂.

Які з’явіўся куды-н. без запрашэння.

• Н. госць.